Κύριε 'Ελέησον: ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ

Σέ χριστιανούς πού ζούν στόν κόσμο

Η ΠΑΡΟΥΣΑ ζωή μάς δόθηκε μόνο καί μόνο γιά νά δοξάζουμε τό Θεό, νά εύεργετούμε τόν πλησίον καί νά άγωνιζόμαστε γιά τήν άπόκτηση τής βασιλείας τών ούρανών, βαδίζοντας τή «στενή» καί «τεθλιμμένη» όδό πού μάς ύποδεικνύει τό Εύαγγέλιο (Ματθ. 7:14).

Ό άγώναςτής ζωής αυτής άποδεικνύεται φορτίο δυσβάστακτο γιά όσους δέν πιστεύουν στό Θεό. Γιά έκείνους όμως πού έμπιστεύονται τήν ύπαρξή τους στόν Κύριο μας Ίησού Χριστό καί έλπίζουν στή δική Του πρόνοια, ή παρούσα ζωή γίνεται «ζυγός χρηστός» καί «φορτίον έλαφρόν» (Ματθ. 11:30).

Σάς παρακαλώ, αδελφοί μου, άν θέλετε νά εύαρεστήσετε τό Θεό, μήν περιφρονείτε καμιάν άρετή. Γιατί μπορούμε μέ πολλούς τρόπους νά γίνουμε εύάρεστοι στό Θεό. Ή εύγενική συμπεριφορά στόν πλησίον, ό παρήγορος λόγος μας στόν θλιμμένο, ή ύπεράσπιση τού άδικουμένου, ήάντίδρασή μας στούς κακούς λογισμούς, ό άγώνας μας στήν προσευχή, ή ύπομονή, ή εύσπλαχνία, ή δικαιοσύνη καί κάθε άλλή άρετή. Αύτά είναι πού άναπαύουν τό Θεό καί προσελκύουν στήν ψυχή μας τίς δική Του Χάρη, ή όποία μάς κάνει ίκανούς νά ξεπερνάμε καί τίς πλέον άνυπέρβλητες δυσκολίες τής ζωής.

Έπιδιώξτε τή σωτηρία σας εύαρεστώντας τό Θεό πρωτίστως μέ τήν άρετή τής άγάπης, Αύτό νά είναι τό μοναδικό σας μέλιμα: τό πώς θά γίνετε πλούσιοι σέ άγάπη. Έκείνος πού έχει άγάπη, έχει μέσα του τόν ίδιο τό Θεό.

Νά ζείτε μέσα στήν άγάπη τού Θεού αύτή να είναι όδηγός σας, αύτή άναπνοή σας. « Ό Θεός άγάπη έστί, καί ό μένων έν τή άγάπη έν τώ Θεώ μένει καί ό Θεός έν αύτώ» (Ίω. 4:16). Μέ τήν άγάπη τού Θεού ή πικρή ζωή γίνεται γλυκειά καί όμορφη.

Άν ζείτε μέ άλλους, διακονείστε τους πρόθυμα σάν νά ύπηρετείτε τόν ίδιο τό Θεό. Καί μήν άπαιτείτε άγάπη γιά τήν άγάπη σας, μήτε τήν εύγνωμοσύνη γιά τίς θυσίες πού κάνετε, μήτε τόν έπαινο γιά τήν ταπεί νωσή σας.

Μήν είστε βλοσυροί καί άπλησίαστοι. Συμπεριφερθείτε σάν τά άκακα παιδιά καί, άν χρειαστεί, βηθείστε πρόσχαρα τόν πλησίον σας. Προσοχή, μήν τόν προσβάλετε έστω καί μέ τό βλέμμα σας. Νά τόν άγαπάτε όλόθερμα, γιατί ή άξία του είναι άνεκτίμητη. Είναι μέλος τού Χριστού. Γι’ αύτόν έχυσε τό αίμα του ό Κύριος.

«Ή άγάπη», λέει ό Άπόστολος, «καλύψει πλήθος άμαρτιών» ( Α΄ Πετρ. 4:8). Πότε θά συμβεί αύτό; Όταν έσείς γίνετε ή παρηγοριά τών θλιμμένων, ή άναψυχή τών δυστυχισμένων, ό προστάτης τών φτωχών, ό κηδεμόνας τών όρφανών, ή άνακούφιση τών άσθενών, ό χειραγωγός τών πλανεμένων, ό πρόθυμος βοηθός κάθε Χριστιανού. Γι΄ αύτή σας τήν άγάπη πρός τούς έλάχιστους άδελφούς τού Χριστού, πρός τά δικά Του τίμια μέλη, ό Κύριός μας θά έξαλείψει τίς άμαρτίες σας καί θά σάς άξιώσει νά Τόν βλέπετε «πρόσωπον πρός πρόσωπον» (Α΄ Κορ. 13:12) στήν αίώνια βασιλεία Του.

Άποφεύγετε τά λόγια καί τίς πράξεις πού μπορούν νά σκανδαλίσουν ή νά προσβάλουν τούς άδελφού σας. Τίς προσβολές όμως τών άλλων έσείς νά τίς δέχεστε σάν δώρο Θεού. Είναι τό όπλο πού σάς προσφέρει ό ίδιος ό Κύριος γιά νά νεκρώσετε τά πάθη πού φωλιάζουν στήν ψυχή σας.

Μήν άνταποδίδετε τούς όνειδισμούς ή τίς θλίψεις πού τυχόν σάς προξεωούν. Δείξτε ύπομονή καί μή θελήσετε ποτέ νά πικράνετε κανένα. Νά είστε τότε σίγουροι πώς καί τό δικό σας όνομα θά συγκαταριθμηθεί στά όνόματα τών άγίων «τών γεγραμμένων έν τώ βιβλίω τής ζωής» (Άποκ. 21:27).

Νά μή θυμάστε μέ λύπη τό κακό πού σάς προξένησε ό άδελφός σας, γιά νά μή θυμηθεί καί ό Κύριος τίς δικές σας άμαρτίες γιά τίς όποίες σάς συγχώρεσε.

Τό κακό νά τό νικάτε μέ τό καλό. Τό κακό δέν διορθώνεται ποτέ μέ τό κακό (πρβλ. Ρωμ. 12:21).

Πρίν πείτε ότοδήποτε, σκεφθείτε μήπως μέ τά λόγια σας προσβάλετε τό Θεό ή τόν πλησίον σας.

Προτού επισκεφθείτε τόν άδελφό σας, θέστε ώς όρο στόν έαυτό σας νά διατηρήσετε καί μετά τήν έπίσκεψη σας τήν ίδια άγαθή διάθεση καί άγάπη πού τρέφετε καί τώρα άπεναντί του, άνεξάρτητα άπό τόν τρόπο μέ τόν όποίο θά σάς ύποδεχθεί έκείνος.

Σέ κάθε προστριβή μέ τόν πλησίον σας έξετάστε πρώτα τόν έαυτό σας. Άσκώντας αύστηρή αύτοκριτική, σχεδόν πάντα θά διαπιστώνουμε πώς αίτία τής δυσαρέσκειας είναι ό ίδιος μας ό έαυτός.

Μήν προβάλλετε δικαιολογίες. Άποφεύγετε τίς διενέξεις. Συμπεριφερθείτε μέ συγκατάβαση στόν πλησίον σας, άνάλογα μέ τό χαρακτήρα καί τήν ήλικία του. Φανείτε μέ κάθε τρόπο παρήγοροι σέ όλλους καί στόν καθένα χωριστά.

Ύπομένετε άγόγγυστα τούς κακούς τρόπους τού άδελφού σας, τήν άγανάκτησή του, τήν όργή του, τίς απερισκεψίες του.

Όταν βλέπετε κάποιο αίσθημα άντιπάθειας πρός τόν πλησίον ν’ άγγίζει τήν ψυχή σας, άγωνιστείτε νά τό διώξετε. Ύποχρεώστε τόν έαυτό σας νά εξυπηρετήσει καί νά διακονήσει μέ κάθετρόπο τόν συγκεκριμένο άδελφό. Πιέστε τόν έαυτό σας στήν έξής προσευχή: «Κύριε, σώσε τό δούλο Σου (τάδε) καί μέ τίς άγιες προσευχές του είρήνευσε καί τή δική μου ψυχή». Βλέποντας ό Κύριος αύτή τήν καλή σας προαίρεση, όχι μόνο θά ξεριζώσει άπό μέσα σας τήν άντιπάθεια, μά καί θά σκορπίσει άνάμεσά σας τήν άγία Του άγάπη.

Οί φιλονικίες ταράζουν τήν ψυχή καί μάς άποστερούν τήν είρήνη. Σέ κάθε φιλόνικο λογισμό άντιπαραθέστε τή γλεικιά εύχή τού Ίησού, τό «Κύριε Ίησού Χριστέ, Υίέ τού Θεού, έλέησον με».

Μή θίγετε μέ τά λόγια σας τήν τιμή τού πλησίον. Νά χρησιμοποιείτε τή γλώσσα μόνο γιά νά δοξάζετε τό Θεό καί γιά νά λέτε λόγους ψυχωφελείς στούς άδελφούς σας. Άν θελήσετε νά κακολογήσετε κάποιον, θυμηθείτε πρώτα τίς δικές σας άμαρτίες – όλες έκείνες πού κάνατε άπό τά νεανικά σας χρόνια μέχρι σήμερα -, κατηγορήστε τόν έαυτό σας γι’ αύτές καί άποφύγετε έτσι τήν καταλαλιά. Μήν ξεχνάτε ποτέ πώς ή ένασχόληση μέ τά σφάλματα τών άλλων άποτελεί σοβαρό παράπτωμα.

Πολεμίστε μέ κάθε τρόπο τό πάθος τού θυμού, καί, μέ τή βοήθεια τού Θεού, αύτό θά ύποχωρήσει. Άν τυχόν ωευριάσετε ή όργιστείτε, είναι προτιμότερο νά μήν πείτε τίποτε. Άπομακρυνθείτε ή, άν κάτι τέτοιο δέν είναι εύκολο, κλείστε σφιχτά τά χείλη σας γιά νά μήνπεταχθεί έξω ή όργισμένη φλόγα πού καίει στήν ψυχή σας καί άναστατώσει όλο σας τό περιβάλλον. Ή σιωπή καί ή προσευχή είναι τό καλύτερο φάρμακο γι’ αύτές τίς στιγμές. Όταν ή φλόγα τού θυμού σβήσει καί ή καρδιά σας γαληνέψει, τότε μόνο μπορείτε νά πείτε μέ άσφάλεια λόγους ώφέλιμούς.

Άν έσείς γίνατε άφορμή νά πικραθεί ό άδελφός σας, χρησιμοποιήστε κάθε τρόπο γιά νά άπαλλαγεί άπό τή λύπη πού τού δημιουργήσατε.

Παρατηρήστε τόν έαυτό σας καί θά διαπιστώσετε πώς μόνο τότε είστε άναπαυμένοι μέ όλα, όταν ύπάρχει μέσα σας ύπομονή, ή ταπεινοφροσύνη, ή ύπακοή, ή άγάπη.

Ή σωτηρία μας δέν βρίσκεται στήν πολυλογία, άλλα στή σιωπή καί στήν άγρυπνη προσοχή τού έαυτού μας.

Μήν κρίνετε ποτέ τόν πλησίον σας, είτε ζεί ένάρετα είτε ζεί άμαρτωλά. «Σύ τίς εί ό κρίνων άλλότριον οίκέτην; Τώ ίδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει σταθήσαται δέ δυνατός γάρ έστιν ό Θεός στήσε αύτόν» (Ρωμ. 14:4).

Σέ κάθε περίσταση παραδοθείτε στό θέλημα τού Θεού. Αύτό είναι τό πλέον σωτήριο γιά σάς.

Προσέχετε νά μή δυσανασχετήσετε μπροστά σέ όποιαδήποτε δυσκολία. Οί θλίψειςδέν παρούσιάζονται τυχαία στή ζωή μας, άλλά παραχωρούνται άπό τήν πρόνοια τού Θεού, μέ σκοπό τόν άγιασμό καί τή σωτηρία μας. Γι’ αύτόν τό σκοπό παραχωρήθηκε καί στόν Άπόστολο Παύλο νά βρεθεί μπροστά σέ μύριοθς κινδύνους: «Κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις έκ γένους, κινδύνοις έξ έθνών, κινδύνοις έν πόλει, κινδύνοις έν έρημία, κινδύνοις έν θαλάσση, κινδύνοις έν ψευδαδέλφοις...» (Β΄ Κορ. 11:26).

Γνωρίζοντας αύτή τήν άλήθεια, μήν άσχολείστε μέ τό ποιός καί γιατί σάς άδίκησε. Θυμηθείτε μόνο πώς χωρίς παραχώρηση Θεού κανείς δέν θά τολμούσε νά σάς άκουμπήσει. Καλύτερα, λοιπόν, νά εύγνωμονείτε τόν Κύριο, γιατί οί δοκιμασίες πού Αύτός έπιτρέπει άποδεικνύουν πώς είστε δικά Του παιδιά. Αύτός φροντίζει γιά σάς καί μέ κάθε τρόπο σάς καθοδηγεί στή βασιλεία τών ούρανών. «εΕί παιδείαν ύπομένετε, ώς υίοίς ύμίν προσφέρεται ό Θεός τίς γάρ έστιν υίός όν ού παιδεύει πατήρ» (Έβρ. 12:7).

Στίς στιγμές τής άπελπισίας νά θυμάστε πώς δέν σάς έγκατέλειψε ό Κύριος, άλλά μάλλον έσείς Τόν λησμονήσατε.
Νά τί σάς συμβουλεύω γιά τίς ώρες τής μοναξιάς σας: Νά έπικαλείστε άκατάπαυστα τό όνομα τού Κυρίου μας Ίησού Χριστού. Καί βιάζετε σέ τούτο τό έργο τόν έαυτό σας, όσο κι άν αύτός δυσφορεί καί άντιδρά.

Ή καχυποψία δέν άρμόζει σέ χριστιανούς, γι’ αύτό μήν τήν άποδέχεσθε. Διάκριση μάλλον άπαιτεί άπό μάς ό Θεός καί προσοχή καί σύνεση. «Γίνεσθε φρόνιμοι ώς οί όφεις καί άκέραιοι ώς αί περιστεραί» (Ματθ. 10:16).

Νά βαδίζετε πάντα τή μέση όδό. Τά άκρα σέ καμιά περίπτωση δέν ώφελούν.

«Ούχ ύμών έστι γνώναι χρόνους ή καιρούς ούς ό πατήρ έθετο έν τή ίδία έξουσία» (Πραξ. 1:7). Αύτό ζήτησε ό Χριστός άπό τούς Άποστόλους. Αύτό θέλει καί άπό κάθε γνήσιο δούλο Του. Νά μήν πολυπραγμονεί δηλαδή γιά τά μελλοντικά (συντέλεια τού κόσμου κ.ά.).

Σέ όλη σας τή ζωή μήν ξεχνάτε, πρίν άπό κάθε σας ένέργεια, νά ρωτάτε τόν έαυτό σας: «Αύτό πού προτίθεμαι νά κάνω μήπως είναι άντίθετο στό θέλημα τού Θεού; Μήπως είναι έπιζήμιο γιά τήν ψυχή μου; Μήπως είναι άδικο γιά τόν άδελφό μου;». Άν μετά άπό μιά τέτοια αύστηρή αύτοεξέταση ή συνείδησή σας δέν διαμαρτύρεται, μπορείτε άκίνδυνα νά πραγματοποιήσετε τήν έπιθυμία σας. Άν όμως ή δυνείδηση σάς έλέγχει, συγκρατηθείτε καί άποφύγετε τήν έκτέλεσή της.

Νά έργάζεστε προσεκτικά καί χωρίς βιασύνη. Τότε όλα σας τά έργα θά στέφονται μέ έπιτυχία.

Νά θεωρείτε τόν έαυτό σας ώς τόν πλέον άμαρτωλό καί «έσχατον πάντων» (Α` Κορ. 15:8).

Κόσμημα καί καλλονή όλων τών άρετών είναι ή ταπείνωση. Αύτή είναι γιά τήν άνθρώπινη ψυχή ό,τι είναι ή βροχή γιά τήν ξεραμένη γή. Ή άληθινή ταπείνωση έχει τήν άρχή της στόν ταπεινό Ίησού Χριστό. «Μάθετε άπ` έμού», μάς προτρέπει ό Κύριος, «ότι πραός είμί καί ταπεινός τή καρδία, καί εύρήσετε άνάπαυσιν ταίς ψυχαίς ύμών» (Ματθ. 11:29).

Σ` αύτή τήν άρετή άναπαύεται καί εύαρεστείται ό Θεός. «Έπί τίνα έπιβλέψω;» λέει ό Ίδιος, «άλλ’ ή έπί τόν ταπεινόν καί ήσύχιον καί τρέμοντα τούς λόγους μου» (Ήσα. 66:2).

Άλλά τί είναι ταπεινοφροσίνη;
Ταπεινοφροσίνη είναι τό νά λογαριάζεις τόν έαυτό σου ώς τόν μεγαλύτερο άμαρτωλό, τό νά μήν προσβάλλεις, νά μήν έξουθενώνεις καί νά μήν κατακρίνεις κανέναν, άλλά νά βλέπεις μόνο τίς δικέ σου άμαρτλιες. Ταπεινοφροσίνη είναι τό νά μήν έπιζητείς έπαίνους, πλούτη, δόξες, καί τιμές, θεωρώντας έντελώς άνάξιο τόν έαυτό σου γιά κάτι τέτοια.
Ό ταπεινός άνθρωπος ύπομένει μέ άνδρεία τίς προσβολές, τίς ύβρεις, τίς κατηγορίες, πιστεύοντας βαθιά πώς αύτά τού άξίζουν. Σέ όλους συμπεριφέρεται χαρούμενα. Είναι πρόθυμος νά προσφέρει μέ άγάπη τίς υπηρεσίες του σέ όποιονδήποτε. Δέν δίνει καμιά σημασία στά καλά του έργα καί πολύ περισσότερο δέν κάνει λόγο γι’ αύτά άν δέν ύπάρχει άνάγκη.
Μιά τέτοια ταπεινοφροσύνη εύχομαι, παιδιά μου, νά σάς χαρίσει Ο Κύριος, γιατί αύτή θά σάς έέυθερώσει άπό τά δεσμά τής άμαρτίας καί θά σάς όδηγήσει στήν άγάπη Έκείνου πού «έταπείνωσεν έαυτόν μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυρού» (Φιλ. 2:8).

Οί πεδιάδες πού βρίσκονται χαμηλά είναι σχεδόν πάντα εύφορες καί καρπερές, ένώ τά ψηλά βουνά παραμένουν συνήθως άγονα. Καί τά στάχυα πού στέκοβται όρθια είναι άδεια, ένώ όσα γέρνουν χαμηλά είναι γεμάτα άπό σπόρους. Άποκτήστε λοιπόν κι έσείς καρδιά ταπεινή καί θά πλουτίσετε μέ καρπούς πνευματικούς πού θά έξασφαλίσουν τή σωτηρία σας.

Οί γόνιμες πεδιάδες ποτίζονται μέ τή βροχή πού πέφτει άπό τόν ούρανό καί μέ τά νερά πού κατεβαίνουν άπό τά βουνά. Παρόμοια καί οί ταπεινοί άνθρωποι δέχονται άπό τόν ούρανό πλουσιοπάροχα τή χάρη τού Άγίου Πνεύματος καί ύψώνονται πνευματικά σάν τά ψηλά βουνά. Άν λοιπόν καί ή δική σας ύπαρξη παραδοθεί ταπεινά στό θείο θέλημα καί άποξενωθεί άπό τήν άμαρτλια, τότε θά σάς έπισκεφθεί τό Άγιο Πνεύμα, ό Παράκλητος Θεός, καί θά έγκατασταθεί μόνιμα στήν ψυχή σας.

Άνταλάξτε τήν άριστοκρατική σας καταγωγή μέ τήν τιμημένη δουλεία τού Κυρίου μας Ίησού Χριστού. Άντισταθείτε στήν καλοπέραση καί τή χλιδή, καί μήν ύπερηφανεύεστε άπέναντι στούς άδελφούς σας. Ένώπιον τού Θεού είμαστε όλοι ίσοι. Άλλωστε ό Κύριος μέ τά ίδια λόγια μάς καλεί όλους στήν πνευματική Του τράπεζα: «Λάβετε φάγετε, τούτο γάρ έστι τό σώμα μου... Πίετε έξ αύτού πάντες, τούτο γάρ έστι τό αίμά μου τό τής καινής διαθήκης τό περί πολλών έκχυνόμενον είς άφεσιν άμαρτιών» (Ματθ. 26:26-28).

Τόν εύρύχωρο δρόμο ξεχάστε τον πλέον! Ό εύσπλαγχνος Κύριος σάς όδηγεί στή βασιλεία τών ούρανών μέσα άπό τή στενή πύλη. Ό εύκολος δρόμος θά σάς όδηγήσει στήν αίώνια καταστροφή. Δέν είναι, άλλωστε, τώρα καιρός γοά γλέντια καί πανηγύρια. Τό Εύαγγέλιο μάς λέει πώς είναι «μακάριοι οί κλαίοντες νύν» (Λουκ. 6:21), όχι έκείνοι πού γλεντούν καί ξεφαντώνουν.

Άν ζητάτε άπό κάποιον κάτι, νά τό ζητάτε μέ τήν ύπομονή τής Χαναναίας (Ματθ. 15:21-28).

Φυλάξτε τό στόμα σας άπό λόγια περιττά καί άνώφελα, άσκηθείτε στήν προσευχή τού Ίησού, έγκρατευθείτε, καί ό Κύριος θά σάς περιβάλει μέ τό άνεκτίμητο δώρο τής άγάπης Του.

«Άπόδοτε τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τού Θεού τώ Θεώ» (Μαρκ. 12:17). Καθώς, λοιπόν, τό σώμα θά κινείται γιά τίς άναγκαίες έργασίες, ή καρδιά θά πρέπει νά παραμένει όλόκληρη δοσμένη στό Θεό. Έτσι μόνο θά καταφέρουμε, μέσα σ’ αύτή τή σύγχρονη Βαβυλώνα, νά μήν ξεχάσουμε τόν άληθινό μας προορισμό, τήν άνω Ίερουσαλήμ.

Νά άγαπάτε τόν Κύριο καί νά προσεύχεστε μέ τή βεβαιότητα ότι Αύτός είναι ό Πατέρας σας.
Ταπεινωθείτε μπροστά σ’ όλους τούς άδελφούς σας, καί ό Κύριος, ό καλός σας πατέρας, θά χαρεί γιά τήν ταπείνωσή σας καί θά σάς άγκαλιάσει μέ τήν άγάπη Του.

Άν τώρα δέν νιώθετε καμιά παρηγοριά άπό τήν προσευχή σας, νά είστε σίγουροι πώς ό Κύριος σάς έτοιμάζει θείες παριγορίες στό μέλλον. Συνεχίστε νά προσεύχεστε άκούραστα, καί σύντομα θ’ άπολαύσετε τή δική Του γλυκύτητα. «Ύπομένων ύπέμεινα τόν Κύριον, καί προσέσχε μοι καί είσήκουσε τής δεήσεώς μου καί άνήγαγέ με έκ λάκκου ταλαιπωρίας καί άπό πηλού ίλύος καί έστησεν έπί πέτραν τούς πόδας μου καί κατεύθυνε τά διαβήματά μου καί ένέβαλεν είς τό στόμα μου άσμα καινόν, ύμνον τώ Θεώ ύμών» (Ψαλμ. 39:2-4).

Όταν βλέπετε νά σάς πολιορκούν ή άθυμία, ή μελαγχολία, ή όκνηρία καί ή άκηδία, τότε βιάστε τήν καρδιά καί τά χείλη σας στό έργο τής προσευχής: « Κύριε, σώσον ήμάς, άπολλύμεθα» (Ματθ. 8:25). Σκεφθείτε πώς αύτές οί στιγμές τής όκνηρίας μπορεί νά είναι οί τελευταίες τής ζωής σας... Σέ λίγο ίσως θ’ άκολουθήσει ό θάνατος... Καί μετά ‘η Κρίση τού Θεού... Άφήστε, λοιπόν, κατά μέρος τή παθυμία καί τή παστώνη.

Άν δέν άπαρνηθεί ό άνθρωπος τό δικό του θέλημα, δέν θά μπορέσει νά βάλει άρχή στό έργο τής σωτηρίας του ούτε, πολύ περισσότερο, νά σωθεί. Γι’ αύτό, παιδιά μου, ζητάτε άπό τόν Κύριο νά σάς βοηθήσει γιά νά κόψετε τό θέλημά σας.

Γιά τήν ψυχική σας ώφέλεια, ύποταχθείτε τελείως στά προστάγματα τού ούράνιου Πατέρα μας, άγαπήστε τήν ήσυχία καί άσκηθείτε στήν άδιάλειπτη προσευχή τού Ίησού. Όσο ό Κύριος παραμένει στήν καρδιά σας, τόσο θά αύξάνουν μέσα σας ή ύπομονή, ή άγάπη καί ή ταπείνωση.

Τό μόνο πού εύχομαιγιά τήν παρούσα ζωή σ’ έσάς καί στόν έαυτό μου είναι ή κάθαρση άπό τά πάθη μας.
Παρακάλω τόν Κύριο νά χρησιμοποιήσει όποιοδήποτε μέσο, προκειμένου νά ξεπλυθούν οί άνομίες μας – έστω κι άν αύτό θά είναι περιφρονήσεις τού κόσμου, όνειδισμοί καί έξουθενώσεις, πράγματα δηλαδή πού δύσκολα άποδέχεται ή κοινή λογική. Στήν πνευματική ζωή πρέπει νά βαδίζουμε έχοντας όδηγό τίς έντολές τού Χριστού καί όχι τήν άνθρώπινη λογική.

Άκόμα κι άν τά καλά μας έργα γίνονται στό όνομα τού Θεού, δέν είναι αύτά πού πρωτίστως μάς σώζουν, άλλά τό έλεος τού Θεού. Αύτό τό θείο έλεος άς σκεπάζει κι έσάς, τούς φίλους μου, όλες τίς ήμέρες τής ζωής σας. Όλοι σας, δικαιοι καί άμαρτωλοί, στόν φιλαύσπλαχνο Κύριό μας Ίησού Χριστό νά καταφεύγετε καί σ’ Αύτόν νά στηρίζετε τήν έλπίδα σας, γιατί αύτή «ή έλπίς ού καταισχύνει» (Ρωμ. 5:5).

Μήν περιφρονείτε τούς λόγους μου καί μήν τούς νομίζετε δυσκολοεφάρμοστους. Γιά τόν Κύριο καί μέ τόν Κύριο, τά δύσκολα γίνονται εύκολα καί τά δυσάρεστα εύχάριστα. «Ό γάρ ζυγός αύτού χρηστός καί τό φορτίον αύτού έλαφρόν έστί» (πρβλ. Ματθ. 11:30).

Άπό την Ίερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής