ΑΓΑΠΗ

Οσίου Μαξίμου τού Ομολογητού

Η ΑΓΑΠΗ

 ΑΓΑΠΗ είναι μιά αγαθή διάθεση της ψυχής, πού κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτε άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό. Είναι αδύνατον όμως ν’αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη, όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα.

❈

Μην πείς ότι και μόνο η πίστη μου στο Χριστό μπορεί να με σώσει. Αυτό είναι αδύνατον, αν δεν αποκτήσεις και την έμπρακτη αγάπη. Η απλή πίστη, πού δεν συνοδεύεται με έργα αγάπης, τίποτε δεν ωφελεί, αφού και τα δαιμόνια πιστεύουν και τρέμουν.

❈

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση τού Θεού.

❈

Εκείνο πού αγαπάει κανείς, σ’αυτό και είναι προσηλωμένος, και, για να μην το στερηθεί, καταφρονεί όλα όσα τον αποσπούν απ’αυτό. Έτσι κι εκείνος πού αγαπάει το Θεό, καλλιεργεί την καθαρή προσευχή και διώχνει από μέσα του κάθε πάθος πού τον εμποδίζει απ’αυτήν.

❈

Ο νούς πού ενώνεται με το Θεό και παραμένει μαζί του με την προσευχή και την αγάπη, αυτός γίνεται σοφός, αγαθός, δυνατός, φιλάνθρωπος, σπλαχνικός, μακρόθυμος. Μ’ένα λόγο, έχει πάνω του όλα τα θεία γνωρίσματα. Όταν όμως απομακρύνεται από το Θεό και προσκολλάται στα γήινα, ή γίνεται σαν κτήνος, καθώς κυλιέται στις ηδονές, ή γίνεται σαν θηρίο, καθώς φιλονικεί με τούς ανθρ’ωπους για πράγματα υλικά.

❈

Εκείνος πού φοβάται το Θεό, έχει πάντοτε σύντροφό του την ταπεινοφροσύνη. Και η ταπεινοφροσύνη τον οδηγεί στην αγάπη και την ευχαριστία τού Θεού. Σκέφτεται δηλαδή την προηγούμενη ζωή του, τα διάφορα αμαρτήματα και τούς πειρασμούς του, και πως απ’όλα αυτά τον γλύτωσε ο Κύριος και τον μετέφερε από τη ζωή των παθών στον κατά Θεόν βίο. Με τέτοιες σκέψεις λοιπόν αποκτάει και την αγάπη προς το Θεό, τον ευεργέτη και κυβερνήτη της ζωής του, τον οποίο αδιάλειπτα ευχαριστεί με πολλή ταπεινοφροσύνη.

❈

Εκείνος πού αγαπάει το Θεό, ζεί αγγελικό βίο πάνω στη γη. Νηστεύει και αγρυπνεί, ψάλλει και προσεύχεται, και για κάθε άνθρωπο σκέφτεται πάντοτε το καλό.

❈

Η αγάπη προς το Θεό παρακινεί όποιον την έχει να καταφρονεί κάθε πρόσκαιρη ηδονή και κάθε κόπο και λύπη. Ας  σε πείσουν γι’αυτό όλοι οί άγιοι, οί οποίοι τόσα έπαθαν για το Χριστό.

❈

Η ανέκφραστη ειρήνη πού έχουν οί άγιοι οφείλεται σ’αυτά τα δύο: στην αγάπη προς το Θεό και την αγάπη αναμεταξύ τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τούς άγιους όλων των αιώνων. Πολύ καλά λοιπόν έχει λεχθεί από το Σωτήρα μας, ότι σ’αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος και η διδασκαλία των Προφητών (Ματθ. 22,40).

❈

Όποιος αγαπάει το Θεό δεν είναι δυνατόν να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του. Και όσους ακόμα είναι υπόδουλοι στα πάθη τους, κι αυτούς τούς αγαπάει σαν τον εαυτό του, και χαίρεται με αμέτρητη και ανείπωτη χαρά όταν τούς βλέπει να διορθώνονται.

❈

«Όποιος με αγαπάει», λέει ο Κύριος, «θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,23).  «Και η δική μου εντολή είναι να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 15,12). Εκείνος λοιπόν πού δεν αγαπάει τον πλησίον του, αθετεί την εντολή τού Κυρίου. Και όποιος αθετεί την εντολή τού Κυρίου, ούτε τον Κύριο είναι δυνατόν ν’αγαπήσει.

❈

Μην καταφρονήσεις την εντολή τής αγάπης γιατί μ’αυτή θα γίνεις παιδί τού Θεού, ενώ παραβαίνοντάς την θα γίνεις παιδί της γέεννας.

❈

Για τις εξής πέντε αιτίες οί άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλο:
- Για το Θεό, όπως ο ενάρετος τούς αγαπάει όλλους, και όπως κάποιος αγαπάει τον ενάρετο, έστω κι αν ο ίδιος δεν έγινε ακόμα ενάρετος.
- Για φυσικούς λόγους, όπως οί γονείς αγαπούν τα παιδιά τους, και αντιστρόφως.
- Από κενοδοξία, όπως αγαπάει κάποιος αυτόν πού τον δοξάζει.
- Από φιλαργυρία, όπως εκείνος πού αγαπάει τον πλούσιο γιατί τού δίνει χρήματα.
- Από φιληδονία, όπως εκείνος πού αγαπάει ένα πρόσωπο γιατί τού ικανοποιεί τη γαστριμαργία ή τη σαρκική του επιθυμία.
Απ’αυτές λοιπόν τις αιτίες, η πρώτη είναι αξιέπαινη, η δεύτερη ούτε επαινετή ούτε αξιοκατάκριτη, ενώ οί υπόλοιπες είναι εμπαθείς.

❈

Σε όλες μας τις πράξεις ο Θεός εξετάζει το σκοπό για τον οποίο τις εκτελούμε, αν δηλαδή τις κάνουμε γι’Αυτόν ή για κάτι άλλο. Όταν λοιπόν θέλουμε να κάνουμε ένα καλό, ας μην έχουμε σκοπό ν’αρέσουμε στούς ανθρώπους, αλλά μόνο στο Θεό. Σ’Αυτόν ν’αποβλέπουμε και όλα να τα  κάνουμε για τη δική Του δόξα. Διαφορετικά, θα κουραζόμαστε χωρίς να κερδίζουμε τίποτα.

❈

Έργο αγάπης είναι η ολόψυχη ευεργεσία προς τον πλησίον μας, η μακροθυμία και η υπομονή πού δείχνουμε απέναντί του, καθώς επίσης και η φρόνιμη και συνετή χρησιμοποίηση των πραγμάτων.

❈

Η διάθεση της αγάπης δεν φανερώνεται μόνο με την παροχή χρημάτων, αλλάπολύ περισσότερο με τη μετάδοση πνευματικού λόγου και με τη σωματική διακονία.

❈

Εκείνος πού αγαπάει το Χριστό, Τον μιμείται όσο μπορεί. Ο Χριστός, για παράδειγμα,
- δεν έπαυσε να ευεργετεί τούς ανθρώπους,
- έδειχνε μακροθυμία, όταν τού συμπεριφέρονταν με αχαριστία και Τον βλαστημούσαν,
- υπέμεινε όταν Τον χτυπούσαν και Τον θανάτωσαν, χωρίς καθόλου να σκέφτεται για κανέναν το κακό πού Τού έκανε.
Αυτά τα τρία έργα είναι εκφραστικά της αγάπης προς τον πλησίον. Χωρίς αυτά, απατάται εκείνος πού λέει ότι αγαπάει το Χριστό ή ότι θα κερδίσει τη βασιλεία Του. Γιατί ο Κύριος μας βεβαιώνει: «Δεν θα μπεί στη βασιλεία των ουρανών εκείνος πού μου λέει «Κύριε, Κύριε» , αλλά εκείνος πού κάνει το θέλημα τού Πατέρα μου» (Ματθ. 7,21) Και πάλι: «Όποιος με αγαπάει θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14,15).

❈

«Εγώ σας λέω», είπε ο Κύριος, «αγαπάτε τούς εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεστε για όσους σας βλάπτουν» (Ματθ. 5,44). Γιατί έδωσε αυτές τις εντολές? Για να σε ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και τη μνησικακία και να σε αξιώσει ν’αποκτήσεις την τέλεια αγάπη. Αυτή είναι αδύνατον να την έχει όποιος δεν αγαπάει εξίσου όλους τούς ανθρώπους, όπως και ο Θεός τούς αγαπάει όλους εξίσου.

❈

Όποιος έχει την τέλεια αγάπη, δεν κάνει διακρίσεις στούς ανθρώπους. Ξέρει πως όλοι μας έχουμε την ίδια ανθρώπινη φύση, και γι’αυτό ανεξαίρετα τούς αγαπάει όλους το ίδιο. Τούς ενάρετους τούς αγαπάει ως φίλους, ενώ τούς κακούς τούς αγαπάει ως εχθρούς και τούς ευεργετεί και μακροθυμεί και υπομένει, αν τον βλάψουν, χωρίς να υπολογίζει καθόλου το κακό πού τού γίνεται. Αντίθετα, αν το καλέσει η περίσταση, πάσχει για χάρη τους, για να τούς κάνει κι αυτούς φίλους, αν είναι δυνατόν. Κι αν αυτό δεν το κατορθώσει, δεν αλλάζει τη διάθεσή του, αλλά συνεχίζει να τούς αγαπάει όλους εξίσου.

❈

Αγωνίσου, όσο μπορείς, ν’αγαπήσεις κάθε άνθρωπο. Αν αυτό δεν μπορείς να το κάνεις ακόμα, τουλάχιστον μη μισήσεις κανέναν. Αλλά ούτε αυτό θα μπορέσεις να το πετύχεις, αν δεν καταφρονήσεις τα πράγματα τού κόσμου.

❈

Αυτά πού διώχνουν την αγάπη από τον άνθρωπο είναι τα εξής: η προσβολή, η ζημία, η συκοφαντία σε θέματα πίστεως ή διαγωγής, τα ξυλοκοπήματα, οί πληγές και τα παρόμοια, πού συμβαίνουν είτε στον ίδιο είτε σε κάποιον συγγεή ή φίλο του. Εκείνος λοιπόν πού για κάτι απ’αυτά διώχνει την αγάπη, δεν έμαθε ακόμα ποιός είναι ο σκοπός τών εντολών τού Χριστού.

❈

Όλος ο σκοπός τών εντολών τού Σωτήρος είναι να ελευθερώσουν το νού από την ακράτεια και το μίσος, και να τον οδηγήσουν στην αγάπη Αυτού και τού πλησίον. Από αυτή τη διπλή αγάπη γεννιέται το φώς της έμπρακτης πνευματικής γνώσεως.

❈

Αν «η αγάπη είναι η εκπλήρωση τού νόμου τού Θεού» (Ρωμ. 13,10), εκείνος πού έχει μνησικακία για τον αδελφό και κάνει δόλια σχέδια εναντίον του και τον καταριέται και χαίρεται για κάθε του πτώση, αυτός δεν παραβαίνει άραγε τις εντολές τού Θεού και δεν είναι άξιος για την αιώνια κόλαση?

❈

Αν «η αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίον» (Ρωμ. 13,10), εκείνος πού φθονεί τον αδελφό και λυπάται για την προκοπή του και με ειρωνείες προσπαθεί να  κηλιδώσει την υπόληψή του ή τον επιβουλεύεται με κάποια κακοήθεια, αυτός ο άνθρωπος δεν αποξενώνει άραγε τον εαυτό του από την αγάπη και δεν τον κάνει ένοχο για την αιώνια κρίση?

❈

Ο Χριστός δεν θέλει να έχεις εναντίον κανενός ανθρώπου μίσος ή λύπη ή οργή ή μνησικακία οποιασδήποτε μορφής και για οποιοδήποτε πρόσκαιρο πράγμα. Κι αυτό το διακηρύσσουν παντού τα τέσσερα Ευαγγέλια.

❈

Όποιος βλέπει και ίχνος μόνο μίσους μέσα στην καρδιά του προς οποιονδήποτε άνθρωπο και για οποιοδήποτε σφάλμα του, αυτός δεν αγαπάει καθόλου το Θεό. Γιατί η αγάπη προς το Θεό δεν ανέχεται καθόλου το μίσος κατά τού πλησίον.

❈

Μην πείς, «Δεν μισώ τον αδελφό μου», τη στιγμή πού δεν θέλεις νατον θυμάσαι. Άκουσε τι λέει ο προφήτης Μωυσής. «Μην μισήσεις τον αδελφό σου με τη σκέψη σου. Να τον ελέγξεις όμως, για να μην έχεις την αμαρτία πού θα είχες, αν αδιαφορούσες για τη διόρθωσή του» (Λευιτ. 19,17).

❈

Η λύπη είναι στενά συνδεδεμένη με τη μνησικακία. Όταν λοιπόν ο νούς σκέφτεται το πρόσωπο τού αδελφού και αισθάνεται λύπη, είναι φανερό ότι τού κρατάει κακία. «Οί δρόπμοι όμως τών μνησικάκων οδηγούν στον πνευματικό θάνατο» (Παρ. 12,28), γιατί «ο κάθε μνησίκακος είναι παραβάτης τού νόμου» (Παρ. 21,24).

❈

Την ώρα της ειρήνης σου μη θυμάσαι εκείνα πού σού είπε ο αδελφός τον καιρό πού σε στενοχώρησε – είτε σε σένα κατά πρόσωπο τα είπε, είτε σε άλλον και μετά τα άκουσες – για να μην πέσεις στο πάθος της μνησικακίας.

❈

Όταν συνομιλείς με άλλους, πρόσεχε μήπως εξαιτίας της λύπης πού διατηρείς ακόμα κρυμμένη μέσα σου, νοθεύσεις τούς επαίνους σου για τον αδελφό, αναμειγνύοντας ασυναίσθητα στα λόγια σου την κατηγορία. Χρησιμοποίησε στις συνομιλίες σου αγνό έπαινο για τον αδελφό, και να προσεύχεσαι γι’αυτόν ειλικρινά, σαν να προσεύχεσαι για τον εαυτό σου. Έτσι, πολύ σύντομα θα ελευθερωθείς από το ολέθριο μίσος.

❈

Μη θίξεις τον αδελφό σου με υπονοούμενα, μην τυχόν σού ανταποδώσει κι εκείνος τα ίδια και χάσετε έτσι και οί δυό σας την αγάπη. Άν ο αδελφός έσφαλε, υπόδειξέ του το σφάλμα με παρρησία και αγάπη για να διαλύσεις έτσι την αιτία τής στενοχώριας και ν’απαλλαγείτε από την ταραχή και τη λύπη.

❈

Βλαστήμησε κάποιος? Μη μισήσεις αυτόν, αλλά τη βλασφημία και το δαίμονα πού τον έκανε να βλαστημήσει. Άν όμως μισείς αυτόν πού βλαστήμησε, μίσησες άνθρωπο και έτσι αθέτησες την εντολή τής αγάπης. Ό,τι έκανε εκείνος με το λόγο, το κάνεις εσύ με το έργο. Άν τώρα τηρείς την εντολή, δείξε την αγάπη σου και όσο μπορείς βοήθησέ τον ν’απαλλαγεί από το κακό.

❈

Δεν μπορεί μιά λογική ψυχή, πού τρέφει μίσος εναντίον κάποιου ανθρώπου, να ειρηνεύσει με το Θεό, ο οποίος έχει δώσει τις εντολές. Γιατί εκεί μας λέει: «Άν δεν συγχωρείτε τα σφάλματα τών συνανθώπων σας, ούτε ο Πατέρας σας ο ουράνιος θα συγχωρήσει τα δικά σας σφάλματα» (Ματθ. 6,15).

❈

Άν θέλεις να μην ξεπέσεις από την αγάπη τού Θεού, ούτε τον αδελφό σου ν’αφήσεις να κοιμηθεί λυπημένο μαζί σου ούτε και συ να κοιμηθείς λυπημένος μαζί του. Πήγαινε, συμφιλιώσου με τον αδελφό σου, και τότε έλα πρόσφερε στο Χριστό το δώρο τής αγάπης σου με καθαρή συνείδηση και θερμή προσευχή.

❈

Εξέτασε τη συνείδησή σου με κάθε ακρίβεια, μήπως εξαιτίας σου δεν συμφιλιώθηκε ο αδελφός μαζί σου. Τη συνείδηση, πού γνωρίζει τις κρυφές σου σκέψεις, μην την καταφρονείς, γιατί έτσι θα σού γίνεται εμπόδιο την ώρα τής προσευχής και θα σε κατηγορεί την ώρα τού θανάτου σου.

❈

Μην αφήσεις τ’αυτιά σου ν’ακούνε τα λόγια όποιου καταλαλεί, ούτε και τα δικά σου λόγια να φτάνουν στ’αυτιά τού φιλοκατήγορου, μιλώντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατά τού πλησίον σου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος τής αιώνιας ζωής.

❈

Μη νομίζεις ότι σε αγαπούν εκείνοι πού σού μεταφέρουν λόγια, τα οποία σού προξενούν λύπη και μίσος εναντίον τού αδελφού, ακόμα κι αν σού φαίνονται ότι λένε αλήθεια. Αυτούς να τούς αποστρέφεσαι σαν θανατηφόρα φίδια, ώστε κι εκείνους να σταματήσεις να κατηγορούν και τη δική σου ψυχή ν’απαλλάξεις από την κακία.

❈

Τον αδελφό, πού τον είχες μέχρι χθές πνευματικό και ενάρετο, μην τον κρίνεις σήμερα ως  κακό και πονηρό, επειδή ο διάβολος σ’έβαλε να τον μισήσεις. Εσύ, με την αγάπη πού μακροθυμεί, έχοντας στο νού σου τα χθεσινά καλά του, διώξε το σημερινό μίσος της ψυχής.

❈

Εκείνον πού μέχρι χθες  επαινούσες ως καλό και τον εγκωμίαζες ως ενάρετο, μην τον κακολογείς σήμερα, επειδή τον μίσησες, έχοντας ως πρόσχημα τον δικό του άσχημο λόγο. Εσύ συνέχισε να τον επαινείς, ακόμα κι αν κυριαρχείσαι από τη λύπη. Μ’αυτόν τον τρόπο εύκολα θα επανέλθεις στη σωτήρια αγάπη.

❈

Όταν μας δούν οί δαίμονες να καταφρονούμε τα πράγματα τού κόσμου, με σκοπό να μη μισήσουμε για χάρη τους τούς ανθρώπους και ξεπέσουμε έτσι από την αγάπη, τότε ξεσηκώνουν εναντίον μας συκοφαντίες, ώστε μην υποφέροντας τη λύπη να μας αναγκάσουν να μισήσουμε τούς συκοφάντες.

❈

Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος τής ψυχής από τη συκοφαντία, είτε στην πίστη συκοφαντείται κάποιος είτε στη διαγωγή. Και κανείς δεν μπορεί να μένει αδιάφορος όταν συκοφαντείται, παρά μόνο εκείνος πού στρέφει τα μάτια του στο Θεό, ο οποίος είναι ο μόνος πού μπορεί να μας λυτρώσει από τον κίνδυνο και να φανερώσει στούς ανθρώπους την αλήθεια και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα.

❈

Όσο εσύ προσεύχεσαι μ’όλη σου την ψυχή για εκείνον πού σε συκοφάντησε, τόσο και ο Θεός πληροφορεί για την αθωότητά σου όσους σκανταλίστηκαν εξαιτίας τής συκοφαντίας.

❈

Γνήσιος φίλος είναι εκείνος πού, στον καρό τού πειρασμού, συμμερίζεται αθόρυβα και ατάραχα τις θλίψεις, τις ανάγκες και τις συμφορές τού πλησίον, σαν να είναι δικές του.

❈

Μόνο εκείνοι, πού τηρούν πιστά τις εντολές τού Θεού και γνωρίζουν καλά το βάθος τών θείων κριμάτων, δεν εγκαταλείπουν τούς φίλους τους, όταν αυτοί δοκιμάζονται με παραχώρηση τού Θεού. Όσοι όμως περιφρονούν τις εντολές τού Θεού και αγνοούν το βαθύτερο νόημα τών δοκιμασιών πού ο Θεός επιτρέπει, αυτοί, όταν μεν ο φίλος ευημερεί, απολαμβάνουν μαζί του, ενώ όταν ταλαιπωρείται από τούς πειρασμούς, τον εγκαταλείπουν. Κάποτε μάλιστα συμβαίνει να συμμαχούν και με τούς εχθρούς του.

❈

Οί φίλοι τού Χριστού αγαπούν ειλικρινά όλους τούς ανθρώπους, δεν αγαπιούνται όμως απ’όλους. Οί φίλοι τού κόσμου ούτε αγαπούν όλους, ούτε αγαπιούνται απ’όλους. Και οί μεν φίλοι τού Χριστού διατηρούν την αγάπη συνεχώς μέχρι τέλους τής ζωής τους, ενώ οί φίλοι  τού κόσμου την διατηρούν μέχρις ότου συγκρουσθούν μεταξύ τους για πράγματα τού κόσμου.

❈

Δεν έχει ακόμα τέλεια αγάπη ούτε βαθειά γνώση τής θείας πρόνοιας, εκείνος πού σε καιρό πειρασμού δεν κάνει υπομονη για όσα λυπηρά τού συμβαίνουν, αλλά αποκόβεται από την αγάπη τών πνευματικών αδελφών.

❈

Μην βιάζεσαι να καταστρέψεις το δεσμό τής πνευματικής αγάπης, γιατί δεν έχει μείνει άλλη οδός σωτηρίας για τούς ανθρώπους.

❈

Φιλαυτία είναι η εμπαθής και παράλογη αγάπη προς το σώμα μας, την οποία αντιμάχεται η αγάπη και η εγκράτεια. Εκείνος πού έχει τη φιλαυτία, είναι φανερό ότι έχει όλα τα πάθη.

❈

Αρχή όλων τών παθών είναι η φιλαυτία, και τέλος η υπεριφάνεια. Εκείνος πού την ξερίζωσε, έκοψε μαζί της και όλα τα πάθη.

❈

Μην είσαι αυτάρεσκος και δεν θα γίνεις μισάδελφος. Μην είσαι φίλαυτος και θα γίνεις φιλόθεος.

❈

Κάθε άνθρωπο πρέπει να τον αγαπάμε με την ψυχή μας. Όμως μόνο στο Θεό να έχουμε την ελπίδα μας, κι Αυτόν μ’όλη μας τη δύναμη να λατρεύουμε. Γιατί όσο μας συντηρεί Εκείνος,  και οί φίλοι μάς φροντίζουν και οί εχθροί δεν μπορούν να μας βλάψουν. Όταν όμως Εκείνος μας εγκαταλείψει, και οί φίλοι όλοι μάς απόστρέφονται και οί εχθροί αποκτούν δύναμη εναντίον μας.

❈

Άν εκείνος πού έχει όλα τα χαρίσματα τού Αγίου Πνεύματος, δεν έχει όμως αγάπη, τίποτα δεν ωφελείται – όπως λέει ο θείος Απόστολος (Α΄Κορ.13,2)-, άραγε πόση προθυμία και ζήλο οφείλουμε να δείξουμε για να την αποκτήσουμε?

❈

Το θυμικό μέρος τής ψυχής* χαλιναγώγησέ το με την αγάπη, το επιθυμητικό καταμάρενέ το με την εγκράτεια, και το λογιστικό φτέρωσέ το με την προσευχή. Έτσι το φως τού νού δεν θα θαμπωθεί ποτέ.

❈

Να καταπονείς το σώμα σου με νηστεία και αγριπνία, και να καταγίνεσαι ακούραστα με την ψαλμωδία και την προσευχή. Τότε, θα έρθει σε σένα ο αγιασμός τής σωφροσύνης και θα σού φέρει την αγάπη.

❈

Μη μολύνεις το σώμα σου με αισχρές πράξεις και μη λερώνεις την ψυχή σου με πονηρές σκέψεις.

Τότε η ειρήνη τού Θεού θα έρθει μέσα σου και θα σού φέρει την αγάπη.

❈

Πολλοί βεβαια έχουν πεί πολλά για την αγάπη. Άν όμως την αναζητήσεις θα τη βρείς μόνο στούς μαθητές τού Χριστού, γιατί μόνο αυτοί είχαν για δάσκαλό τους στην αγάπη, την αληθινή Αγάπη, το Χριστό, και έλεγαν: «Άν έχω το χάρισμα να προφητεύω και να γνωρίζω όλα τα μυστήρια, κι άν έχω όλη τη γνώση, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δεν ωφελούμαι» (Α΄Κορ. 13,2).
Εκείνος λοιπόν πού απέκτησε την αγάπη, απέκτησε τον ίδιο το Θεό, γιατί «ο Θεός είναι αγάπη» (Α΄Ιω. 4,16).
Σ’Αυτόν ανήκει η δόξα και το κράτος στούς αιώνες. Αμήν.

____________________________

* Σύμφωνα με την ορθόδοξη διδασκαλία, η ψυχή αποτελείται από τα εξής τρία μέρη: α) Το θυμικό (συναίσθημα), τού οποίου αμαρτήματα είναι το μίσος, ο φθόνος, η ασπλαχνία κ.ο.κ. β) Το επιθυμητικό (βούληση), τού οποίου αμαρτήματα είναι η φιλαργυρία, η γαστριμαργία και όλα τα σαρκικά πάθη. Γ) Το λογιστικό (νούς), τού οποίου αμαρτήματα είναι η απιστία, η αίρεση, η βλασφημία, η υπερηφάνεια κ.ο.κ. Η υγεία της ψυχής εξαρτάται από την αρμονία στη σχέση και λειτουργία τών τριών αυτών μερών της.

 Πηγή: «Φωνή των Πατέρων» Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωροπός Αττικής