ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ… (Επιστολή από την πρώτη Ταϊβανέζα Ιεραπόστολο Πελαγία Υu)

Η πρώτη Ιεραπόστολος της Ταϊβάν
Πελαγία Yu

Είμαι Κινέζα, γεννήθηκα στην Ταϊβάν και το χριστιανικό μου όνομα είναι Πελαγία. Ήμουν προτεστάντισσα και χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να γίνω Ορθόδοξη. Μου αρέσει να διαβάζω την Αγία Γραφή και έχω όλες τις εκδόσεις της στα κινεζικά.

Έχω επισκεφθεί την Ελλάδα και διαπίστωσα ότι είναι μια πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στην πατρίδα σας, πριν φθάσω ακόμα, μέσα στο αεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί είναι οι Έλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλούσαν, πώς γελούσαν και πώς χειροκροτούσαν τον πιλότο κατά την προσγείωση, πράγμα απίστευτο για μας τους Ασιάτες που είμαστε συντηρητικοί και δεν εκδηλώνουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα πια ξέρω ότι η ελευθερία έχει μέσα της λίγο πάθος και λίγο ένταση φωνής.

Στην Ελλάδα επισκέφθηκα πολλές εκκλησίες, συμμετείχα στη Θεία Λειτουργία και όταν κοινωνούσα τα Άχραντα Μυστήρια έκλαιγα, παρόλο που δεν καταλάβαινα την ελληνική γλώσσα γιατί η Ορθόδοξη πίστη είναι ίδια.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να είχα γεννηθεί Ορθόδοξη να μεταλάβαινα τη Θεία Κοινωνία και να φιλούσα τις Άγιες Εικόνες από τα βρεφικά μου χρόνια μέχρι τον θάνατό μου.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί αντί της Θείας Κοινωνίας τρώμε και πίνουμε τα φαγητά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να γεμίζουν τα αυτιά μου από Άγιους Ύμνους.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα αυτιά μας είναι γεμάτα με ήχους από τις σούτρες και τα ουρλιαχτά των ειδώλων.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να οσφραίνομαι τη γλυκιά ευωδία του λιβανιού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που η όσφρησή μας είναι γεμάτη από καπνούς από τις θυσίες στα είδωλα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε τα χέρια μου να αγγίζουν τις εικόνες, τα Άγια Λείψανα και να αγκαλιάζουν την αγάπη του Χριστού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, που τα χέρια μας αγγίζουνε είδωλα, ειδωλόθυτα και αγκαλιάζουν το τίποτα.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, να ανάβω λαμπάδες στον Χριστό και όχι όπως εδώ που καίμε χρήματα για τα φαντάσματα.

Έψαχνα την αλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες από 30 διαφορετικές εκδόσεις της Αγίας Γραφής, οι οποίες δυστυχώς όλες τους είναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες από ετεροδόξους).

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, ώστε να μπορώ να διαβάζω την Καινή Διαθήκη στο πρωτότυπο!

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί έχουμε μάτια κι όμως είμαστε τυφλοί.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα, για να μπορώ να βλέπω παντού τη χάρη του Θεού.

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί βλέπουμε παντού ναούς ειδώλων.

Ναι, είμαι Ορθόδοξη, αλλά ως Ταϊβανέζα, τα Ορθόδοξα βιώματά μου είναι φτωχά.

Κλαίω για μένα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να δείξω στους συμπατριώτες μου το μεγαλείο της πίστης μας… Οι άνθρωποι εδώ θέλουν να δουν σημεία και θαύματα…

Κλαίω για μένα και για τους συμπατριώτες μου, γιατί δεν έχουμε τη χάρη να βλέπουμε και να ακούμε τόσα θαύματα, τόσα άγια λόγια που έχετε δει και ακούσει 2000 χρόνια στην Ελλάδα και που ακόμα βλέπετε… Η Ταϊβάν δεν είναι ορθόδοξη χώρα, οι γιορτές μας δεν μοιάζουν καθόλου με τις δικές σας.

Λυπάμαι που στην Ελλάδα έχετε τόσο όμορφα βουνά, που τα καίτε και δεν τα φροντίζετε, αλλά θαυμάζω που σχεδόν κάθε βουνό έχει κι ένα μοναστήρι. Εμείς έχουμε τόσο όμορφα βουνά, αλλά γεμάτα από ναούς, μοναστήρια και είδωλα βουδιστικά.

Θα ήθελα να ήμουν Ελληνίδα ώστε να μπορώ να πάω να προσευχηθώ σε κάποιο μοναστήρι εύκολα.

Κλαίω για μένα και τους συμπατριώτες μου. Πρώτη φορά πήγα σε Μοναστήρι, στην Ιερά Μονή Τίμιου Πρόδρομου, στο Πήλιο. Ταξίδεψα από την Ταϊβάν στην Ελλάδα 16 ώρες με το αεροπλάνο, μερικές ώρες με το τραίνο ως τη Λάρισα και άλλη μία ώρα, με το αυτοκίνητο της Μονής, που το οδηγούσε μια αδελφή…

Είδα τα παλιά ερείπια της Ιεράς Μονής, είδα τόσα αλλά μέρη στην Ελλάδα εγκαταλελειμμένα και μάτωσε η καρδιά μου. Στην Ταιβάν δεν έχουμε τόσο αρχαία Άγια και όμορφα μέρη, αλλά εσείς δεν τα εκτιμάτε.

Κλαίω που δεν έχουμε εδώ όμορφες εικόνες. Κλαίω γιατί νοιώθω τον Χριστό αδύναμο, γυμνό.

Έλληνες, νομίζετε ότι είστε φτωχοί με την κρίση που διέρχεστε αλλά δεν ξέρετε πόσο πλούσιοι είστε.

Η Ταιβάν είναι χώρα με μεγάλη ανάπτυξη αλλά βρίσκεται στο σκοτάδι του σατανά και η πνευματική μας ζωή είναι κενή.

Στην Ελλάδα είδα πολλούς Έλληνες, ιδίως τις Κυριακές, να γλεντάνε να πίνουν και να μην πηγαίνουν στην εκκλησία. Εδώ όμως στην Ταϊβάν οι συμπολίτες μου αλλά κυρίως οι νέοι, ακόμα και να ήθελαν να έρθουν στην εκκλησία μας είναι σχεδόν αδύνατο, διότι η μόνη Ορθόδοξη εκκλησία που υπάρχει είναι ένα δωμάτιο στον 4ο όροφο μιας πολυκατοικίας στην άκρη της Ταϊπέι και πολλές φορές πολύς κόσμος μένει έξω από την Εκκλησία γιατί ο χώρος είναι μικρός.

Αδελφοί και αδελφές μου στην Ελλάδα, παρόλο που είμαι πνευματικά ανάπηρη, έχω ακόμα τα πόδια μου ζωντανά ώστε να γονατίσω μπροστά σας και να ζητιανέψω.

Θα παρακαλέσω να με θεωρήσετε σαν τον φτωχό Λάζαρο, να μας θρέψετε με τα απομεινάρια του πνευματικού πλούτου που έχετε, να μας ρίξετε μερικά ψίχουλα από τα αποφάγια σας, από τα αφιερώματα που χαρίζετε στις εκκλησίες σας, από τα πολλά εκκλησάκια που έχετε σε κάθε γωνιά της πατρίδος σας.

Το Ορθόδοξο ποίμνιο μας όπως γνωρίζετε είναι μικρό, λιγότερο από εκατό ψυχές. Δεν είμαστε πλούσιοι. Δεν έχουμε τη δύναμη να αγοράσουμε μια καλή αίθουσα μέσα στην πόλη για να καλύψουμε τις λατρευτικές μας ανάγκες, τις κατηχήσεις, τα μαθήματα που παραδίδει ο π. Ιωνάς και να προσελκύσουμε τους νέους κυρίως όσους θέλουν να μας γνωρίσουν από κοντά. Αυτούς που μέχρι τώρα πληροφορούνται για την ύπαρξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.

Δεν σας ζητώ να χτίσουμε Εκκλησία. Θα κόστιζε εκατομμύρια. Βοηθήστε μας μόνο να αγοράσουμε ένα μεγαλύτερο χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας τον οποίο θα μετατρέψουμε σε Εκκλησία για χάρη του έθνους μου, των αδελφών μου, που δεν άκουσαν και δεν γνώρισαν ποτέ τον Χριστό μας. Είμαστε 23.000.000 άνθρωποι! Κι όμως σας έχουμε ανάγκη…

Αδέλφια μου αν χρειαστεί να δουλέψω για σας, για να ξεπληρώσω λιγάκι την αγάπη σας, θα το κάνω με όλη μου την καρδιά και σε όλη μου τη ζωή.

Ευχαριστώ και να με συγχωρείτε.

Πελαγία Υu

==================================

 

 

 

 

 

Taiwanese Orthodox Missionary’s Letter to the Greek People

 

A letter from the first Taiwanese Orthodox missionary Pelagia Yu to the Greek people.
I am Chinese, born in Taiwan and my Christian name is Pelagia. I was a Protestant Christian, and it took me five years to become Orthodox. I love to read the Holy Bible and have all of its publications in the Chinese language.

I have visited Greece and discovered that it is a truly unique country. While travelling in your country, even before I arrived, on the plane I saw how different in temperament Greek people were, how cheerfully they conversed with each other, how they laughed and how they applauded the pilot after the landing, something unheard of for us Asians, who are more conservative and do not easily display emotion. I learnt after this experience that the expression of freedom requires passion and liveliness.

In Greece, I visited many churches, I participated in the Divine Liturgy, and when I received Holy Communion it reduced me to tears even though I did not understand the Greek language, because the Orthodox faith is the same, no matter what the language.

I would have liked to be born Greek, to have been born Orthodox, to have received Holy Communion and venerated holy icons from my years of infancy right up until my death.

I cry for me and my compatriots, because instead of Holy Communion, we eat and drink food sacrificed to idols.

I would have liked to be born Greek, so my ears may be filled with holy hymns.

I cry for me and my compatriots, whose ears are filled with the noise of sutras and the screeches of those who worship the idols.

I would have liked to be born Greek, so that I may smell the sweet aroma of incense.

I cry for me and my compatriots, who are constantly assaulted by the pungent smell of the smoke rising up from the sacrifices offered up to the idols.

I would have liked to be born Greek, so that my hands could touch the holy icons, the holy relics of the Saints and be filled with the love of Christ.

I cry for me and my compatriots, whose hands touch the idols and the things sacrificed to them, but who in reality are holding on to nothing.

I would have liked to be born Greek, so that I may light candles to Christ – not like here, where we burn money as an offering to the spirits.

I was searching for the Truth, using more than 30 different publications of the Holy Bible, which unfortunately, were all full of errors (translated by non-Orthodox).

I would have liked to be born Greek, so that I may read the Holy Bible in its original form!

I cry for me and my compatriots, because, although we have eyes, we are blind.

I would have liked to be born Greek, so that I may be able to see the grace of God all around me.

I cry for me and my compatriots, who are surrounded by temples dedicated to false gods.

Yes, I am Orthodox, but living in Taiwan, I have very limited opportunities to experience the Orthodox Christian way of life.

I cry for me, because I do not have the ability to show my compatriots the greatness of our faith. The people here want to see signs and miracles.

I cry for me and my compatriots, because we do not have the gift of hearing of and seeing so many miracles, so many holy words that you have seen and heard over 2000 years in Greece, and which you still see. Taiwan is not an Orthodox country, our feast days and holy days do not look at all like yours.

I am disappointed that in Greece, although you have so many beautiful mountains, you do not look after them, you burn them down. However, I am amazed that practically every mountain in Greece has at least one monastery. We have mountains filled with Buddhist temples and monasteries.

I would have liked to be born Greek, so that I may go and pray at an Orthodox monastery easily.

I cry for me and my compatriots. For the first time, I visited an Orthodox monastery dedicated to St John the Forerunner in Pelion. I travelled to Greece from Taiwan – 16 hours on the plane, a few hours on the train to Larisa and another hour with the monastery car, that was driven by one of the nuns.

I saw the ancient ruins of the Holy Monastery, I saw so many other places in Greece that have been abandoned and my heart bled. In Taiwan, we do not have such a wealth of archaeological artefacts, holy and beautiful places, but you do not appreciate them.

I cry that we do not have beautiful icons. I cry because I feel like Christ is weak and naked here.

Greeks, you think you are poor due to the economic crisis you are going through, but you do not know how truly rich you are.

Taiwan is a country with a huge amount of material development and progress, and yet it remains in the darkness of Satan and our spiritual life is empty.

In Greece, I saw a lot of people, especially on Sundays, drinking and celebrating and not going to church. But here in Taiwan our fellow citizens, mainly young people, even if they wanted to, find it impossible to come to church, because the only Orthodox church in the entire country is a small room on the 4th floor of a huge apartment building on the outskirts of Taipei. Many times, people cannot fit into the church and remain outside for the duration of the services.

My brothers and sisters in Greece, even though I am spiritually handicapped, I still have my legs active so that I can kneel before you and beg.

I pray that you consider me like the poor man Lazarus, so that you may throw to me some crumbs from the spiritual treasures you have, of the gifts you give to your churches, of the many little churches you build on all corners of your homeland.

Our Orthodox flock in Taiwan, as you know, is small – less than 100 people. We are not wealthy. We do not have the means to buy a decent place in the city that will be able to meet our needs for worship, catechism and teaching. Fr. Ionas conducts lessons on a regular basis, targeted mainly at the young people of our city and of course, open to whomever wants to come and meet us in person; those people that up until now have only had the opportunity to see the Orthodox Church in Taiwan through the Internet.

We do not ask for help to build an Orthodox church building here. It would cost millions. Please help us to buy a bigger place in the city centre, which we will convert into a church, for the sake of our nation, our brothers and sisters, who have never had the opportunity to hear about and know our Christ. We are a country of 23 million people! And yet we have need of your help.

My brothers and sisters in Christ, if the need arises, I will do whatever is in my power to repay a little of your love. I will do whatever is needed with all my heart and for the duration of my life.

I thank you. Forgive me.

Pelagia Yu